CAHAR DUDAYEV VE BİZİM DAĞLILAR

  Cahar Dudayev’i hepimiz tanırız. Hatta dünya tanır onun gözlerinde bağımsızlık ateşinin kızıllığı ve başında Karakalpak’ı vardır. Tabi kalpağın hikâyesini anlatmadan olmaz. Çeçenler Peygamber Efendimiz(s.a.v.) zamanında onu görmeden İslam’la tanışır ve müşerref olurlar. Fakat yokluk içindedirler ve içlerinden bir heyet çıkarıp Peygamber efendimize(s.a.v.) gönderirler. Heyet aylar boyu yol gittikten sonra huzura çıkar durumu anlatırlar. Rahmet peygamberi, durumlarına çok üzülür ve o sırada gözü ayaklarına takılır. Heyetin ayakları yalınayak yürümekten paramparça olmuştur ve onlara ayaklarına çarık yapmaları için keçe verir ve bir kısımda erzak vererek, dualarla yolcu ederler. Heyet, uzun süren bir yolculuğun ardından memleketlerine döndüklerinde durumu ve yaşadıklarını anlatıp erzakı ve yanlarında getirdikleri keçeyi devlet başkanlarına sunarlar. Başkanları da gelen keçeyi alıp öper ve başının üzerine koyup ona gereken değeri verir. O kalpak ki, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) hediyesi olduğu için ayaklarına geçirip çarık yapmamışlar ve onun hediyesi olduğu için, “ ondan gelen başımıza tac olur.” Diyerek. Tüm yokluklarına rağmen başlarına kalpak olarak yerleştirmişler ve o günden bugüne kadar tüm Karakalpaklar baş tacı olarak dünyada şerefle nam salmışlardır. İşte size Karkalpaklı Cahar Dudayev!

  Çeçenistan bağımsızlık savaşı verdiği günlerde Erbaa’mızda bir yardım kampanyası düzenlenir. O gün Çeçenistan’a yardım göndermek Rusya’nın iç işlerine müdahale olacağı için de bu kampanyanın adı, Bosna-Çeçen yardım kampanyası olarak konulur. Tabi ki kurtuluş savaşında varını yokunu ortaya koyan ve o gün ki şartlarda devletine uçaklar hediye eden, bu güzide millet yine sahneye çıkar. Evlisi bekarı, yaşlısı, genci herkes seferber olur. Çeçenistan ve Bosna için yardımlar yağmaya başlar. Yardım kampanyasında söz verip sözünü tutmayan olsa da milletimiz gereken önemi göstermiş ve devlet millet el ele vererek üzerine düşeni layıkıyla yapmıştır. Fakat yardım kampanyasında çoğu kişinin bilmediği bir detay daha vardır ki Cahar Dudayev’in ölüm yıldönümünde onları anmamak olmaz.

  İsimleri belli olmayan ama evleneli daha birkaç gün olmuş bir çift gelip, yardım kampanyasını düzenleyen insanın karşısına dikilirler. Yer gösterilip oturduktan sonra. Yeni gelin kolundan bir bilezik çıkarır ve “ biz yeni evlendik ve bizde kardeşlerimize bunu hediye etmek istiyoruz. Bizler …… köyündeniz. Biz çok yokluk çektik ve çekiyoruz ama bu yokluğumuz kardeşlerimize yardım etmemize engel değildir.” Derler. Kolundan çıkardığı bileziği masaya bırakır. Yardım kampanyasını düzenleyen adam gözyaşlarına boğulur ve o gün memlekette dışlanan o iki yürekli insanın karşısında oturduğu yerde kalır. Bu durum dakikalarca devam eder fakat yeni evli çift izin isteyip yola düşerler. Yapılan tek hata onların isimlerini almamak olur. O gün bugün isimleri bilinmeyen bu yeni evli çift, o günlerde dışlanan insanlar yani; “BİZİM DAĞLILAR.”dır.

  Her türlü yokluğu hiçe sayan, tüm dışlanmışlıkları bir kenara bırakan yüreği alev alev yardım ateşiyle yanan, yardımı boynuna bir borç bilen “ bizim dağlılar.” Koca yürekli insanlardır. O gün milyarların içinde yüzenlerden tık yokken yüreğini ortaya koyan bu koca yürekli insanlara selam olsun. Eğer yaşıyor ve bu satırları okuyorlarsa haklarını helal etsinler.

  Ve o günden bugüne kadar her türlü yokluğa göğüs gererek bağımsızlık mücadelesi veren Karakalpaklı mücahitlere selam olsun. Başta, geçen hafta şehit oluşunun yıldönümü olan,  Cahar Dudayev ve şehit olan tüm silah arkadaşlarına Allah rahmet eylesin. Allah geride kalanlarına bağımsızlık mücadelelerinde kolaylıklar nasip eylesin.

  Yaşasın bağımsız ÇEÇENİSTAN, yaşasın bağımsız KARAKALPAKİSTAN…

  Fatih KAPLAN 25.04.2018