Akşamlarım kendi akıntısında gecenin derinliğine doğru yürüyor…

           Saygıların en güzeline, sevgilerin en yücesine, huzurun sessizliğinde yol alıyor…

           Onca yorgunluğun üstüne oturan mevsimin sıcaklar günleri, okunmakta olan yazımı dahi etkiliyor.

           Duygulara bir uzak bir yakındayım.

           Yazımın konusunu ve duygularını kendi akışına bırakacağım…

           Nereye giderse gitsin.

           Kelimelere teslim olmuş dakikaların güzelliğine teslim olmuşum.

           Gönlüm gecenin aydınlığına, ellerim güneşin yanmışlığına uzanıyor.

           Ne bülbül figan edecek ne de çiçekler boynunu bükecek.

           Zincirler kırılacak, donmuş ne varsa çözülecek.

           Umutlar halay çeksin gecenin derinliğinde.

           Ay ışığı akşamlara aydınlık olacak.

           Ezgiler aksın gözlerimizden kulaklara.

           Yakamoz hasretinde serinliğe hasret tenimin hesabını gönül rahatlığıyla.

vereceğim

           Bir saz ağlayışında sevgi sığmış akşamlara birkaç mısra ile teslim oluyorum.

           Sedef gözler, güneş yüzler ve gamzelerin süsleyişiyle birleşen ok kirpiklerin duruşuna aşinayım.

           Su gülüşlüm, dalga akışlım, saman vaktine hoş geldin. Hasat vaktine hoş geldin.

           Vicdan eleğinde şarkılar söylüyorum. Pusu kurmuş kurşun sözlüsüne muhatap değilim. Dağ yangınları şehre ulaşana kadar…

           Mektep kapılarında bilgisiz bilginlerle işim olmaz. Aşkın yaylım ateşe tutulduğu sıralardaki heyecanı yaşayanlar, namluların gölgesindeki sınıfların alevini yıllar sonra otuz beş yaşa yüklemenin ağırlığını anlatmakta kiyasetiz kaldı yıllar yılı kelimeler.

           Ateş hattında toyluğun kendi girdabında tatsız bir burukluğu var. Unutulmayan aşkların yaşadığı ayrılıklar anılarda bir yerlerde sessizce duruyor.

           Sehviler teslim olmuş, mektup gelmez, haber bitme noktasında.

            Kamil kapısında hüzün yas tutmasın.

           Yar sofrasında soğan ekmek evladır.

           Destur ver gönül erim, destur ver sevda bakışlım, güle akışım, yıldız bakışlım, duygular şaha kalksın… Marifet elversin, ellerimiz güle uzansın…

           Gül versin, gül sersin, gül oluştursun, gül koklasın, gül aşkıyla yol alsın…

        Tufan öncesi, dolu vursun, gülden mahrum yüreğe.

        Hasret bahçesinde gonca gül birleşsin.

        Figan etmiş yüreği dağlara salmak zül olur...

        Son nefesime kadar yaşadığım şehri unutmayacağım… Yaptığım hizmetleri helal ediyorum… Bir meşale yaktım kalbimde kendime asla sönmeyen, bitmeyen geceye... Bitmeyen öze,  özde söze... Bir tel mızrabına teslim olmuşum türküler söylensin diye.

Bir yürek ortasında iki yürek bütünlüğünde yol çıkmış önüme, toprak olmuş gül çocuklar. Yavrular, civan boylu, Türk soylu, canda cananlar size ulaşan yollarda toz olacağım...

Sinemde bir top gece var,  biter mi bilmem... Bütün yokuşları düz edeceğim...

Akşama bağlandım söz içre... Bir gül dostuna... Kibritsiz alev aldı yüreğim... Közsüz kor oldu...

        Ser verip sır vermeyen bir merhem ki fermana el sürmez...

        Yiğit odur ki... Dik durur susmayan sultana ferman göndermez...

        Bulut toplayan avuçlarında...

             Şimdi yan ki güneşi söndürsün yüreğin...

        Ceylan gözler, bir şahin uçmaklığında rüzgâra bıraksın kendini...

        Güneş dağları terk ettiği vakitte, kekik toplamaya geleceğim...

        Bir can oturdu... Can’a... Sanki titreşimler oluştu gönül derinliğinde... Yay gerip ok attı... Yüreğe konmak için...

        Artık, Ferhat olamam dağ yamaçlarında, dağ yangınları, dağ gibidir...

           Bir yudum çay lezzetinde gergef gergef gül yüzüne ses veriyor gönül talihim...

           Saza söz olan kelime derinliğinde gül aşkı, gül akışı başkadır...

  Osman BAŞ